Vooruit 4 fietsdagen ineens
Door: jelleenrineke
Blijf op de hoogte en volg Jelle en Rineke
15 April 2012 | Servië, Kladovo
Donderdag 12 april
Het is even over 9 als we vertrekken van Villa Petra in Zemun. We gaan richting de boulevard en daar gaan we op de foto onder het bord wat precies aangeeft wat we gaan doen de komende dagen.
We fietsen langs het vervallen hotel Yugoslavia en komen dan op de brug naar Belgrado. Op driekwart van de brug ineens een bord wat aangeeft dat we met een lift naar beneden moeten. We drukken op een knopje maar hebben niet de indruk dat er iets gebeurt. Volgens Rineke kunnen we beter doorfietsen naar het einde van de brug maar na nogmaals op het knopje drukken gebeurt er wat. De lift komt naar boven en dan de grote verrassing hij wordt gewoon handmatig bediend. Een vriendelijke meneer zorgt ervoor dat we beneden weer op de fietsroute komen. We fietsen een stuk langs de Donau en dan wijzen de borden naar het centrum van Belgrado.... maar in de verte zien we de brug die we moeten hebben al liggen. Een Canadees brengt raad. Hij woont een paar maanden in Belgrado en weet dat je door het industrieterrein ook richting de brug kunt komen. Laat het nog even zien op Google maps en wenst ons succes. Scheelde een uurtje ofzo. We hadden al eens gezien waar we dan allemaal nog langs moesten.
De brug is een 4baans snelweg waar wij wonderwel goed op en tussen passen. Het verkeer houdt alle rekening met ons. Het gevaarlijkste zijn de putdeksels die ontbreken. En dat zijn er veel. We fietsen een stuk onverhard over een stuk dijk, trouwens zonder dat we iets van de Donau zien, en gaan richting Pancevo.
Daarna is het een Deja Vu. Het is net of fietsen we door het industriegebied van Delfzijl, veel Petrochemie, en gaan dan de polders in, denk maar eens aan Carel Coenraadpolder voor de ingewijden. Het is allemaal landbouw met inmense velden. Windje achter, oh wat lekker, en komen tegen het eind van de middag aan in Kovin waar we een kamer nemen. Nog steeds geen Donau trouwens.
Vrijdag 13 april
Na het ontbijt, lekker een pannekoek roepen wij wat een omelet blijkt te zijn die opgerold is en gevuld met een soort smeerkaas, via de plaatselijke markt naar een supermarkt. Brood kopen en een beetje beleg, beetje drinken erbij en we kunnen op stap. Er is iets anders dan gisteren. Het waait. Deed het gisteren ook, alleen toen in de rug, maar nu van voren... We maken er maar het beste van en maken langzaam onze kilometers. Goede wegen duidelijk aangegeven. Worden ingehaald door een groep motoren die vriendelijk zwaaien en ach zo gaat het door.
We moeten eraf bij een kanaal en gaan onverhard door. Dan ineens Stara Palanka en daar istie dan eindelijk de Donau. We verwachten een heel dorp maar het blijkt 2 huizen en een groot restaurant te zijn. Belangrijkste punt van de plek... Er gaat een veerboot naar Ram, aan de andere kant van de Donau. Het wachten op het vertrek doden we een beetje met een houtje toutje gesprek met een paar jongens die met hun motor aan het toeren zijn en ook mee over gaan. De overtocht is een hilarische gebeurtenis waarover we later op verjaardagen nog smakelijk over kunnen vertellen.
Na de overtocht iets gegeten en verder. Het gaat hier meer op en neer dan in het begin. Landbouw wordt afgewisseld met bossen. We fietsen nu voor het eerst langs de Donau, die overigens helemaal niet blauw is.... We stoppen iets eerder dan eigelijk in de planning zat maar het is wel goed.
We hebben weer een kamer, nu goed gegeten en gaan morgen weer verder.
Zaterdag 14 april.
Vandaag de verjaardag van Rik. Vanavond even bellen. We fietsen verder langs de Donau met 1 groot verschil. Het regent... Het is verder niet koud maar het maakt wel dat we weinig zien. Veel mist, regen wolken. We passeren Golubac en even daarna de rüine. In de regen lijkt het toch minder imposant dan in de folders...
We gaan door en dan ineens de eerste van 21 tunnels. 280 meter met een bocht erin en zonder verlichting. Jelle achteraan die heeft een achterlicht wat het meeste licht geeft en Rineke op de "Tast"vooraan.
We hebben er zo 18 stuks doorstaan en we kunnen dit stukje nog schrijven laten we het daar maar op houden. Tussendoor een lekke band, Jelle rijdt even missturend over een flinke kei, de weg ligt er overal bezaaid mee, en dat is direct plat.
Na 80 km fietsen we Donji Milanovic binnen en met behulp van een jonge dame, de directeur van een museum en een jongeman die 10 jaar terug nog een poosje in Roden heeft gewoond krijgen we een kamer bij 2 oude mensen. Is prima verder. Iets gegeten en toen op bed.
Zondag 15 april.
Vandaag de verjaardag van Jacqueline en hier vieren ze Pasen. (Grieks Orthodox). Het is droog maar daar is het ook mee gezegd. De regen kleding hoeft niet aan maar daarmee houd het ook op. Na een paar uur fietsen eindelijk de "Iron Gate" het smalste stukje van de Donau. We maken waat foto's en gaan verder. Daar treffen we ook iemand die onderweg is naar Wenen. Alleen is hij bij de Zwarte Zee begonnen. We zien aan de overkant van de Donau het beeld van Decebal wat in de rotsen is uitgehakt. Een paar foto's en we gaan op weg naar ons eerste eindpunt de plaats Kladovo. Onderweg bij een Turks eethuisje heerlijke vissoep gegeten en op aandrang van oma even een stukje geschreven in haar gastenboek, wat ons overigens bladzijde voor bladzijde getoont wordt.
Dan fietsen we Kladovo binnen en kiezen voor hotel Aqua Star. Is prima hier. Zitten nu alleen te dubben of we morgen al weer weggaan of dat we nog een extra nachtje blijven. We slapen er nog een nachtje over.
Groetjes Jelle en Rineke
Het is even over 9 als we vertrekken van Villa Petra in Zemun. We gaan richting de boulevard en daar gaan we op de foto onder het bord wat precies aangeeft wat we gaan doen de komende dagen.
We fietsen langs het vervallen hotel Yugoslavia en komen dan op de brug naar Belgrado. Op driekwart van de brug ineens een bord wat aangeeft dat we met een lift naar beneden moeten. We drukken op een knopje maar hebben niet de indruk dat er iets gebeurt. Volgens Rineke kunnen we beter doorfietsen naar het einde van de brug maar na nogmaals op het knopje drukken gebeurt er wat. De lift komt naar boven en dan de grote verrassing hij wordt gewoon handmatig bediend. Een vriendelijke meneer zorgt ervoor dat we beneden weer op de fietsroute komen. We fietsen een stuk langs de Donau en dan wijzen de borden naar het centrum van Belgrado.... maar in de verte zien we de brug die we moeten hebben al liggen. Een Canadees brengt raad. Hij woont een paar maanden in Belgrado en weet dat je door het industrieterrein ook richting de brug kunt komen. Laat het nog even zien op Google maps en wenst ons succes. Scheelde een uurtje ofzo. We hadden al eens gezien waar we dan allemaal nog langs moesten.
De brug is een 4baans snelweg waar wij wonderwel goed op en tussen passen. Het verkeer houdt alle rekening met ons. Het gevaarlijkste zijn de putdeksels die ontbreken. En dat zijn er veel. We fietsen een stuk onverhard over een stuk dijk, trouwens zonder dat we iets van de Donau zien, en gaan richting Pancevo.
Daarna is het een Deja Vu. Het is net of fietsen we door het industriegebied van Delfzijl, veel Petrochemie, en gaan dan de polders in, denk maar eens aan Carel Coenraadpolder voor de ingewijden. Het is allemaal landbouw met inmense velden. Windje achter, oh wat lekker, en komen tegen het eind van de middag aan in Kovin waar we een kamer nemen. Nog steeds geen Donau trouwens.
Vrijdag 13 april
Na het ontbijt, lekker een pannekoek roepen wij wat een omelet blijkt te zijn die opgerold is en gevuld met een soort smeerkaas, via de plaatselijke markt naar een supermarkt. Brood kopen en een beetje beleg, beetje drinken erbij en we kunnen op stap. Er is iets anders dan gisteren. Het waait. Deed het gisteren ook, alleen toen in de rug, maar nu van voren... We maken er maar het beste van en maken langzaam onze kilometers. Goede wegen duidelijk aangegeven. Worden ingehaald door een groep motoren die vriendelijk zwaaien en ach zo gaat het door.
We moeten eraf bij een kanaal en gaan onverhard door. Dan ineens Stara Palanka en daar istie dan eindelijk de Donau. We verwachten een heel dorp maar het blijkt 2 huizen en een groot restaurant te zijn. Belangrijkste punt van de plek... Er gaat een veerboot naar Ram, aan de andere kant van de Donau. Het wachten op het vertrek doden we een beetje met een houtje toutje gesprek met een paar jongens die met hun motor aan het toeren zijn en ook mee over gaan. De overtocht is een hilarische gebeurtenis waarover we later op verjaardagen nog smakelijk over kunnen vertellen.
Na de overtocht iets gegeten en verder. Het gaat hier meer op en neer dan in het begin. Landbouw wordt afgewisseld met bossen. We fietsen nu voor het eerst langs de Donau, die overigens helemaal niet blauw is.... We stoppen iets eerder dan eigelijk in de planning zat maar het is wel goed.
We hebben weer een kamer, nu goed gegeten en gaan morgen weer verder.
Zaterdag 14 april.
Vandaag de verjaardag van Rik. Vanavond even bellen. We fietsen verder langs de Donau met 1 groot verschil. Het regent... Het is verder niet koud maar het maakt wel dat we weinig zien. Veel mist, regen wolken. We passeren Golubac en even daarna de rüine. In de regen lijkt het toch minder imposant dan in de folders...
We gaan door en dan ineens de eerste van 21 tunnels. 280 meter met een bocht erin en zonder verlichting. Jelle achteraan die heeft een achterlicht wat het meeste licht geeft en Rineke op de "Tast"vooraan.
We hebben er zo 18 stuks doorstaan en we kunnen dit stukje nog schrijven laten we het daar maar op houden. Tussendoor een lekke band, Jelle rijdt even missturend over een flinke kei, de weg ligt er overal bezaaid mee, en dat is direct plat.
Na 80 km fietsen we Donji Milanovic binnen en met behulp van een jonge dame, de directeur van een museum en een jongeman die 10 jaar terug nog een poosje in Roden heeft gewoond krijgen we een kamer bij 2 oude mensen. Is prima verder. Iets gegeten en toen op bed.
Zondag 15 april.
Vandaag de verjaardag van Jacqueline en hier vieren ze Pasen. (Grieks Orthodox). Het is droog maar daar is het ook mee gezegd. De regen kleding hoeft niet aan maar daarmee houd het ook op. Na een paar uur fietsen eindelijk de "Iron Gate" het smalste stukje van de Donau. We maken waat foto's en gaan verder. Daar treffen we ook iemand die onderweg is naar Wenen. Alleen is hij bij de Zwarte Zee begonnen. We zien aan de overkant van de Donau het beeld van Decebal wat in de rotsen is uitgehakt. Een paar foto's en we gaan op weg naar ons eerste eindpunt de plaats Kladovo. Onderweg bij een Turks eethuisje heerlijke vissoep gegeten en op aandrang van oma even een stukje geschreven in haar gastenboek, wat ons overigens bladzijde voor bladzijde getoont wordt.
Dan fietsen we Kladovo binnen en kiezen voor hotel Aqua Star. Is prima hier. Zitten nu alleen te dubben of we morgen al weer weggaan of dat we nog een extra nachtje blijven. We slapen er nog een nachtje over.
Groetjes Jelle en Rineke
-
15 April 2012 - 20:23
Afke:
Klinkt wel gezellig ! Alleen het weer :(
Maar word vast beter deze week !
Dus fiets ze ! -
15 April 2012 - 20:26
Afke:
Zag net je bericht terug :)
Stop ik ze er van de week ook maar in !
Kan niet wachten om ze weer te zien bloeien !
GR. afke -
16 April 2012 - 13:02
Renate:
Hoi Jelle en Rineke, dat gaat weer goed. Tunneltip: gebruik je hoofdlampjes erbij. Scheelt enorm! Goede reis verder en het weer, tja, dat gaat natuurlijk opknappen. Groet Renate -
16 April 2012 - 17:58
Jelle:
@ Renate
We hebben aan alles gedacht, zelfs aan een nieuwe batterij voor het achterlicht, alleen hoofdlampjes die hebben we niet. Volgens mij 1 keer gebruikt met een 11 steden tocht. :)
Maar dat is al zolang geleden dus die is zoek... -
19 April 2012 - 19:49
Mark Starke:
Leuk verslag. De weg die jullie fietsen doen wij (mijn vrouw en dochter) elk jaar maar dan met de auto. Een prachtige weg maar kan me wel voorstellen dat ie gevaarlijk is op de fiets. Kladovo is een lief stadje vind ik, eigenlijk meer een dorp. Heel vriendelijke mensen daar. -
20 April 2012 - 18:31
Jelle:
@Mark
De weg is op de tunnels na niet echt gevaarlijk vonden wij. Alleen bij regenval willen er nog wel wat rotsblokken naar beneden komen. We spaken in Kladovo met Nederlanders die zo'n blok net voor de auto langs hadden gekregen en die zouden daar niet willen fietsen...
We vonden het een geweldig plaatsje. Met een heel klein intiem centrum met aardige mensen. Dat geldt trouwens voor geheel Servië. We worden overal goed geholpen en met raad en daad terzijde gestaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
