Ontspannen naar het einde

Zondag 06 mei,

De verjaardag van Boudien. We missen wel wat feestjes zo. Later maar inhalen.
Het is vroeg. De wekker gaat om 6 uur zodat we keurig om half 8 aan het ontbijt zitten. Voor ieder 2 Duitse bolletjes en een half bruin broodje. Dat hebben we wel eens anders meegemaakt.

Even over 8 zitten we dan ook al op de fiets en rijden een potdichte mist in. De eerste 15 km zien we dan ook niets. Bij Wallsee gaan we via een Donaukraftwerk naar de Noord oever. Volgens Rineke zijn al die vrachtschepen en Cruiseboten die hier rondvaren meer tijd kwijt aan het passeren van de sluizen dan dat ze vaartijd gebruiken.
Voor het passeren van het kraftwerk moeten we wat tijd nemen. Er is een stoplicht aanwezig met daarbij een tekst die aangeeft dat er elke 10 minuten een passage mogelijk is van 1 minuut. Dus sluiten we maar netjes achteraan bij het rijtje auto's.

Aan de noordkant gaat de weg weer verder over de voor ons bekende Treppelweg en rijden via Naarn naar Mauthausen waar we net voor het inrijden van de plaats aan de koffie en "Kûchen" gaan. Met een klein fietspontje gaan we weer naar de Zuidoever. Het is ook mogelijk aan de Noordkant te blijven en dan via het Herdenkingscentrum voor het concentratiekamp Mauthausen te gaan maar die mogelijkheid laten we schieten. We rijden een stuk door een bosachtige omgeving en moeten dan weer via een Kraftwerk naar de Noordoever. Deze blijven we zo een 10 km volgen om in Linz aan te komen.

In Linz is duidelijk wat te doen. Onze route loopt langs en over het parkoers van een Triatlon en ook in de recreatiegebieden zijn de mensen volop bezig. Het valt ons op dat er zoveel mensen echt bezig zijn. Veel fietsers en Nordic Walkers komen we tegen vaak ook hele gezinnen. Als we iets verderop Linz zelf binnenrijden krijgen we te maken met heel ander vermaak. Het is Kermis met een hoofdletter. Grote attracties afgewisseld met grote feesttenten waaruit de Hoem-Pa-Pa muziek vrolijk klinkt. Ieder vrolijk binnen met grote glazen en dito broodjes. Vooral Jelle staat even in twijfel maar wij vinden iets te eten een stukje verderop.

We hebben er nu zo'n 70 km opzitten maar omdat het nog vroeg is gaan we nog een stukje door. We gaan overnachten in Aschach an der Donau. Het "an der Donau" staat er op alle kaarten keurig bij maar wordt verder nooit meer gebruikt. Dat het dorp aan de Donau ligt gelooft iedereen. In Gasthof Sonne vinden we onderdak en zijn weer eens precies op tijd. Niet dat alle kamers bezet waren, dat was na het derde stel wat na ons binnenkwam pas het geval, maar even op het terras zitten kunnen we vergeten. Donkere luchten en even later de eerste sputters doen alle uitbaters besluiten om de terrassen dicht te gooien en alles naar binnen te verplaatsen. Dus drinken we binnen maar een wijntje en buigen ons over de menukaart.

Morgen de laatste etappe.

Maandag 07 mei,

We zijn weer op tijd en stappen een volle eetzaal binnen voor het ontbijt. De bediening moet alle zeilen bijzetten om iedereen van broodjes en beleg te voorzien en dan tussendoor ook nog af te rekenen met vertrekkers. Wij zijn vrijwel de enigen die de route van beneden naar boven fietsen. Dat was ons onderweg ook al duidelijk geworden door de grote stroom die we tegenkomen. Veel mensen ook die via een reisorganisatie onderweg zijn. Scheelt veel bagage.

We rijden nu weer op de Zuidoever en gaan richting de "Schlögener Schlinge". Een punt waarbij de rivier een bocht van 180 graden maakt om iets verderop weer langzaam terug te draaien. Het beeld beneden van het terras is mooi. Maar het is ook mogelijk om via een uiterst steil bospaadje in een half uur naar een uitzichtspunt te lopen waarbij je een geweldig uitzicht hebt. Het is een hele klim maar de moeite waard. We maken, hopelijk mooie, foto's. Laten ons door scholiere die met klas daar voor een excursie boven is voor het geweldige panorama fotograferen, goed voor de "Wall of Fame", en gaan even later weer naar beneden. We eten wat in het hotel waar we onze fietsen gestald hadden en maken ons dan op voor het laatste stuk van 40 km naar Passau.

Eerst weer met een pontje over naar de Noordoever en dan via een paar kleine dorpjes en veel langs de oever richting de Duitse grens. We passeren de grens zonder problemen :) er staan 2 borden die aangeven dat daar de grens maar we rijden gewoon op een landweg en komen aan in Obernzell.
Hier rijden we een stukje over een gewone weg met vrij veel verkeer maar een stukje buiten de plaats krijgt de weg een fietspad en dat blijven we 16 km volgen tot in Passau. Goed te fietsen maar wel eentonig en daarom wat saai. We zijn dan ook blij dat we Passau binnen rijden. Na even zoeken arriveren we om kwart voor 3 bij het Hoofdstation van Passau. Hier gaan we eerst het vervoer naar huis regelen en dan zien we wel verder.

Nu eerst Terras.